فلورسنت

فلورسنت (Fluorescence) یک پدیده‌ فیزیکی است و زمانی اتفاق میافتد که یک ماده برای مدت کوتاهی با یک نور برخورد کرده، انرژی این نور را به صورت فوتون (کوانتوم‌های انرژی) جذب میکند و سپس بخشی از این انرژی نورانی را با طول موج بلندتر به شکل فلورسنت از خود ساطع میکند. این پدیده در بسیاری از مواد شیمیایی و فیزیکی به وضوح مشاهده میشود و میتوان از آن برای انجام آزمایشهای مختلف و همچنین در دستگاه‌ها و وسایل الکترونیکی استفاده کرد.

تابش

این تابش، به عنوان یک تابش الکترومغناطیس شناخته میشود. فلورسنت گسیل نور مرئی توسط اتم ها در موادی است که توسط انرژی ناشی از تشعشعات فرودی یا ذرات، برانگیخته شده اند. این انتشار خیلی سریع، در عرض 10-8 ثانیه، پس از برانگیختن اتم‌ها اتفاق میافتد.

تحریک اولیه معمولاً ناشی از جذب انرژی از تابش یا ذرات ورودی مانند پرتو ایکس یا الکترون است. از آنجا که بازتاب انرژی به سرعت اتفاق میافتد، فلورسنت به محض حذف منبع تحریک کننده متوقف میشود. بر خلاف فسفرسنت که پس از حذف منبع تحریک به انتشار نور ادامه میدهد.

یک لامپ فلورسنت دارای پوششی داخلی است که از پودر و گاز تشکیل شده است. هنگامیکه الکتریسیته از گاز عبور میکند، اشعه ماورا بنفش تولید میکند که پودر را فعال کرده و باعث میشود تا نور ساطع کند.

همانطور که در بالا نیز اشاره شد، فلورسنت پدیده ای است که در آن برخی از مواد وقتی در معرض نوع خاصی از انرژی مانند الکترونها قرار میگیرند، نور ساطع میکنند. در مورد صفحه‌های تلویزیون یا کامپیوتر، پیکسلهای روی صفحه ‌نمایش هنگامی که الکترونهای تفنگ الکترونی به آنها برخورد میکنند، نور ساطع میکنند و باعث درخشش در آنها میشود.

فلورسنت معمولاً برای تجزیه و تحلیل مولکولها و همچنین روشن کردن پارچه ها در نور خورشید استفاده میشود. اشعه ایکس یکی دیگر از کاربردهای فلورسنت است که برای تجزیه و تحلیل مواد معدنی با قرار دادن آنها در معرض اشعه ایکس و مشاهده نور ساطع شده استفاده میشود.