سلولهای سرطانی از بسیاری جهات با سلولهای طبیعی تفاوت دارند:

• در غیاب سیگنالهایی که به آنها میگوید رشد میکنند. سلولهای طبیعی تنها زمانی رشد میکنند که چنین سیگنالهایی را دریافت کنند.
• سیگنالهایی را که بطور معمول به سلولها میگویند تقسیم یا بمیرند را نادیده میگیرید (فرایندی که به عنوان مرگ برنامه‌ریزی شده سلولی یا آپوپتوز شناخته میشود).
• به نواحی مجاور حمله کرده و به سایر نواحی بدن سرایت میکند. سلولهای طبیعی وقتی با سلولهای دیگر روبرو میشوند رشد نمیکنند و بیشتر سلولهای طبیعی در بدن حرکت نمیکنند.
• به رگهای خونی بگویید که به سمت تومور رشد کنند. این رگهای خونی تومورها را با اکسیژن و مواد مغذی تامین میکنند و مواد زائد را از تومورها حذف میکنند.
• از سیستم ایمنی پنهان میشوند، سیستم ایمنی بطور معمول سلولهای آسیب دیده یا غیر طبیعی را از بین میبرد. سیستم ایمنی را فریب دهید تا به این سلولها کمک کند زنده بمانند و رشد کنند. بعنوان مثال، برخی از سلولهای سرطانی سلولهای ایمنی را متقاعد میکنند که به جای حمله به تومور، از آن محافظت کنند.
• تغییرات متعددی در کروموزوم‌های خود انباشته میکنند، مانند تکرار و حذف قسمتهای کروموزوم. تعداد کروموزوم های برخی از سلولهای سرطانی دو برابر طبیعی است.
• متکی به انواع مختلف مواد مغذی نسبت به سلولهای طبیعی است. علاوه بر این، برخی از سلولهای سرطانی به روشی متفاوت از اکثر سلولهای طبیعی از مواد مغذی انرژی تولید میکنند. و آن به این سلولها اجازه میدهد سریعتر رشد کنند.

بسیاری از اوقات، سلولهای سرطانی به شدت به این رفتارهای غیرعادی متکی هستند که بدون آنها نمیتوانند زنده بمانند. محققان از این واقعیت استفاده کرده و درمانهایی را توسعه داده اند که ویژگیهای غیر طبیعی سلولهای سرطانی را هدف قرار میدهد. به عنوان مثال، برخی از درمانهای سرطان از رشد رگهای خونی به سمت تومورها جلوگیری میکنند و اساساً مواد مغذی مورد نیاز تومور را گرسنه میسازند.